Қарт тарихтың қатпарына қарасаң, қаралы қазақ жеті басқыншылықты бастан өткеріп, талай тауқыметті артта қалдырыпты. Қойша қырылып, ел-жерінен жырылған да, мына біздің ұлт. Мұның барлығын ел болғаннан кейін, сұм саясаттың сұрқия астарын біліп-танығаннан кейін айтып отырмыз. «Енді осыдан тағлым алсақ, қанекей?» деген түпкі ойға ден қоятын кез жетті. Етек-жеңді жиып, дербес ел атанған соң, өткенді түгендеу - біздің парыз. Есті ұрпақ, бабасы көрген нәубетті ауыр мен жеңілге баламаса керек-ті. Өйткені ұлтқа төнген қасірет - қашанда жүрек сыздатады. Айтпағымыз, 31 мамыр - ашаршылық және қуған-сүргін құрбандарын еске алу күні. Қазақты қынадай қырған қара таңдақ құрбандарына Құран бағыштап, есімдерін жаңғырту үрдісі қазір қалыптасып келеді. Шүкір делік. Бұл әуелі кейінгі ұрпақ үшін ауадай қажет. Өйткені олар тәу етер тәуелсіздігіміздің оңай келмегенін, ақжем ашаршылықтан миллиондаған қандастарының шейіт болғанын, көш басында жүрген алыптарынан айырылғанын біліп жүруі тиіс.